Περιεχόμενο
- Ποιος ήταν ο Αριστοτέλης;
- Φιλοσοφία
- Αριστοτέλης και Βιολογίας
- Σύζυγος και Παιδιά
- Διδασκαλία
- Θάνατος
- Κληρονομιά
Ποιος ήταν ο Αριστοτέλης;
Ο Αριστοτέλης (384 π.Χ. έως 322 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και επιστήμονας που εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές της πολιτικής, της ψυχολογίας και της ηθικής. Όταν ο Αριστοτέλης έγινε 17 ετών, εγγραφόταν
Φιλοσοφία
Το έργο του Αριστοτέλη για τη φιλοσοφία επηρέασε ιδέες από την ύστερη αρχαιότητα σε όλη τη διάρκεια της Αναγέννησης. Ένα από τα κύρια σημεία της φιλοσοφίας του Αριστοτέλη ήταν η συστηματική έννοια της λογικής. Ο στόχος του Αριστοτέλη ήταν να καταλήξει σε μια καθολική διαδικασία λογικής που θα επέτρεπε στον άνθρωπο να μάθει κάθε πιθανό πράγμα για την πραγματικότητα. Η αρχική διαδικασία περιελάμβανε αντικείμενα με βάση τα χαρακτηριστικά τους, τις καταστάσεις ύπαρξης και τις ενέργειές τους.
Στις φιλοσοφικές του πραγματείες, ο Αριστοτέλης συζήτησε επίσης πώς ο άνθρωπος θα μπορούσε στη συνέχεια να αποκτήσει πληροφορίες σχετικά με τα αντικείμενα μέσω της αφαίρεσης και του συμπερασμού. Για τον Αριστοτέλη, μια παρακμή ήταν ένα λογικό επιχείρημα στο οποίο «όταν ορισμένοι πράγματα καθορίζονται, κάτι άλλο εξέρχεται από την ανάγκη λόγω της ύπαρξής τους». Η θεωρία του για την αφαίρεση είναι η βάση αυτών που οι φιλόσοφοι σήμερα αποκαλούν syyllogism, λογικό το επιχείρημα, όταν το συμπέρασμα προκύπτει από δύο ή περισσότερες εγκαταστάσεις μιας συγκεκριμένης μορφής.
Αριστοτέλης και Βιολογίας
Παρόλο που ο Αριστοτέλης δεν ήταν τεχνικά επιστήμονας με τους σημερινούς ορισμούς, η επιστήμη ήταν ένα από τα θέματα που έψαχνε εκτενώς κατά τη διάρκεια του χρόνου του στο Λύκειο. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι η γνώση θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω αλληλεπίδρασης με φυσικά αντικείμενα. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα αντικείμενα αποτελούσαν μια πιθανότητα ότι οι περιστάσεις χειρίστηκαν για να προσδιορίσουν το αποτέλεσμα του αντικειμένου. Αναγνώρισε επίσης ότι οι ανθρώπινες ερμηνείες και οι προσωπικές ενώσεις παίζουν ρόλο στην κατανόησή μας για αυτά τα αντικείμενα.
Η έρευνα του Αριστοτέλη στις επιστήμες περιελάμβανε μια μελέτη της βιολογίας. Προσπάθησε, με κάποιο λάθος, να ταξινομήσει τα ζώα σε γένη με βάση τα παρόμοια χαρακτηριστικά τους. Επίσης ταξινόμησε τα ζώα σε είδη που βασίζονταν σε εκείνα που είχαν ερυθρό αίμα και εκείνα που δεν το έκαναν. Τα ζώα με ερυθρό αίμα ήταν ως επί το πλείστον σπονδυλωτά, ενώ τα "χωρίς αίμα" ζώα ήταν επισημασμένα με κεφαλόποδα. Παρά τη σχετική ανακρίβεια της υπόθεσής του, η ταξινόμηση του Αριστοτέλη θεωρήθηκε ως το πρότυπο σύστημα για εκατοντάδες χρόνια.
Η θαλάσσια βιολογία ήταν επίσης μια περιοχή γοητείας για τον Αριστοτέλη. Μέσω της ανατομής, εξέτασε προσεκτικά την ανατομία των θαλάσσιων πλασμάτων. Σε αντίθεση με τις βιολογικές ταξινομήσεις, οι παρατηρήσεις του για τη θαλάσσια ζωή, όπως εκφράζονται στα βιβλία του, είναι πολύ ακριβέστερες.
Σύζυγος και Παιδιά
Κατά τη διάρκεια της τριετούς παραμονής του στην Μυσία, ο Αριστοτέλης συναντήθηκε και παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, τον Πύθια, την ανιψιά του βασιλιά Ερμιά. Μαζί, το ζευγάρι είχε μια κόρη, τον Πύθεια, που πήρε το όνομά της από τη μητέρα της.
Το 335 π.Χ., το ίδιο έτος που ο Αριστοτέλης άνοιξε το Λύκειο, πέθανε η σύζυγός του Πύθια. Λίγο αργότερα, ο Αριστοτέλης ξεκίνησε έναν ρομαντισμό με μια γυναίκα που ονομάστηκε Ερπύλης, ο οποίος χαιρετίστηκε από την πατρίδα του Στάγιρα. Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, ο Ερπηλλής ίσως ήταν ο σκλάβος του Αριστοτέλη, τον οποίο του χορήγησε το δικαστήριο της Μακεδονίας. Υποθέτουν ότι τελικά απελευθέρωσε και παντρεύτηκε την. Ανεξάρτητα, είναι γνωστό ότι ο Ερπύλης έφερε παιδιά του Αριστοτέλη, συμπεριλαμβανομένου ενός γιου ονόματι Νικομάχου, μετά τον πατέρα του Αριστοτέλη.
Διδασκαλία
Το 338 π.Χ., ο Αριστοτέλης επέστρεψε στην πατρίδα της Μακεδονίας για να ξεκινήσει τη διδασκαλία του γιου του βασιλιά Φίλιππου Β, του τότε 13χρονου Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος κατέλαβαν τον Αριστοτέλη με μεγάλη εκτίμηση και εξασφάλιζαν ότι το δικαστήριο της Μακεδονίας τον αποζημίωσε γενναιόδωρα για το έργο του.
Το 335 π.Χ., αφού ο Αλέξανδρος διαδέχτηκε τον πατέρα του ως βασιλιά και κατέκτησε την Αθήνα, ο Αριστοτέλης επέστρεψε στην πόλη. Στην Αθήνα, η Ακαδημία του Πλάτωνα, που τώρα διευθύνεται από τον Ξενοκράτη, εξακολουθεί να είναι η κύρια επιρροή στην ελληνική σκέψη. Με την άδεια του Αλεξάνδρου, ο Αριστοτέλης ξεκίνησε το δικό του σχολείο στην Αθήνα, το Λύκειο. Από καιρό, ο Αριστοτέλης πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, δουλεύοντας ως δάσκαλος, ερευνητής και συγγραφέας στο Λύκειο στην Αθήνα μέχρι το θάνατο του πρώην μαθητή του, Αλέξανδρου Μεγάλου.
Επειδή ο Αριστοτέλης ήταν γνωστός για να περπατάει γύρω από το σχολείο, ενώ διδάσκει, οι μαθητές του, που αναγκάστηκαν να τον ακολουθήσουν, αποκαλούνταν «Περικατιστές», που σημαίνει «άνθρωποι που ταξιδεύουν». Τα μέλη του Λυκείου διερεύνησαν θέματα που κυμαίνονται από την επιστήμη και το μάθημα μέχρι τη φιλοσοφία και την πολιτική, και σχεδόν τα πάντα στο μεταξύ. Η τέχνη ήταν επίσης δημοφιλής περιοχή ενδιαφέροντος. Τα μέλη του Λυκείου έγραψαν τα ευρήματά τους σε χειρόγραφα. Με αυτόν τον τρόπο, έχτισαν τη μαζική συλλογή γραπτού υλικού του σχολείου, η οποία με αρχαίους λογαριασμούς πιστώθηκε ως μία από τις πρώτες μεγάλες βιβλιοθήκες.
Όταν ο Μεγάλος Αλέξανδρος πέθανε ξαφνικά το 323 π.Χ., η φιλομακεδονική κυβέρνηση ανατράπηκε και, υπό το πρίσμα του αντι-Μακεδονικού συνανασπισμού, ο Αριστοτέλης κατηγορήθηκε για την ασυδοσία για τη σύνδεσή του με τον πρώην μαθητή του και το Μακεδονικό δικαστήριο. Για να αποφύγει τη δίωξη και την εκτέλεση, έφυγε από την Αθήνα και κατέφυγε στη Χαλκίδα στο νησί της Εύβοιας, όπου θα παρέμενε μέχρι το θάνατό του ένα χρόνο αργότερα.
Θάνατος
Το 322 π.Χ., μόλις ένα χρόνο μετά τη φυγή στη Χαλκίδα για να ξεφύγει από τη δίωξη υπό την κατηγορία της ασυλίας, ο Αριστοτέλης συνέτριψε μια ασθένεια των πεπτικών οργάνων και πέθανε.
Κληρονομιά
Τον αιώνα που ακολούθησε τον θάνατο του Αριστοτέλη, τα έργα του έπεσαν εκτός χρήσης, αλλά αναζωπυρώθηκαν κατά τον πρώτο αιώνα. Με την πάροδο του χρόνου, ήρθαν να θέσουν τα θεμέλια πάνω από επτά αιώνες της φιλοσοφίας. Η επίδραση του Αριστοτέλη στη δυτική σκέψη στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες θεωρείται σε μεγάλο βαθμό απαράμιλλη, με εξαίρεση τις συνεισφορές του δασκάλου του Πλάτωνα και τον δάσκαλο του Πλάτωνα Σωκράτη μπροστά του. Η ακαδημαϊκή πρακτική διάρκειας δύο χιλιετιών που αφορά την ερμηνεία και τη συζήτηση των φιλοσοφικών έργων του Αριστοτέλη συνεχίζει να υφίσταται.